Rozdział 15! :)

                           ROZDZIAŁ 15!!!

Jestem obiecałam,że będzie dzisiaj to jest
WAŻNA INFORMACJA!!!!
W dniu 6.10.14r moja klasa jedzie na rajd a mi się nie chce co oznacza,że będzie rozdział w ten poniedziałek,postaram się napisać również epilog :) cieszycie się? następnie dodam bohaterów i prolog II części <3
KOCHAM WAS zapraszam na rozdział
-------------------------------------------------
                                         Rozdział 15!!


Tak jak obiecałam babci,nie płakałam ale chodziłam smutna,ale przecież to normalne przecież straciłam kogoś kto w moim życiu był bardzo ważny.Od kilku dni czułam się obserwowana,i przez to cholernie się bałam,czy się cięłam? tak na przykład wczoraj nie wytrzymałam siedzę sama w tym duży domu co ja gadamy w willi,chłopcy są w studiu.Chcieli mnie wziąć ze sobą,ale zapewniałam ich,że nie chcę.Leżałam w ciemnościach,zasłoniłam okna,i tak szczerze to mniej się bałam niż wcześniej,bo teraz nie czułam się obserwowana.Wstałam z łóżka i zdjęłam słuchawki z uszu.Postanowiłam,że pójdę na cmentarz.Ubrałam się dosyć kolorowo,ponieważ wiem,że babcia chciałaby żebym nie chodziła na czarno

Na dworze było zimno,mimo że było lato.Niedługo do szkoły,ale jakoś się nie boję,przecież babcia jest ze mną.Usłyszałam dzwonek do drzwi.Wiedziałam,że to moja nowa przyjaciółka,może wytłumaczę,dwa dni temu obok nas przeprowadziła się rodzina mieli na nazwisko Jones,w pierwszym dniu siedziałyśmy i gadałyśmy w drugim to samo,bardzo mnie wspierała,jej rodzice są bardzo mili,Znają się z chłopcami,taka historia krótka.Nazywa się Laura
-Cześć-przytuliła mnie i dała buziaka w policzek
-Cześć-odparłam i ją przytuliłam mocniej a następnie również jej dałam buziaka i wpuściłam do środka
-Chcesz coś pić?-zapytałam się wchodząc do kuchni
-Nie dziękuję-odparła wzięłam kartkę i napisałam na niej 
,,Wyszłam z Laurą na miasto będę do 20:00"
-Idziemy-powiedziałam z uśmiechem
-Okey-powiedziała 
Wyszłam razem z Laurą,szłyśmy śmiejąc się z jej historyjek z dzieciństwa
-Serio,gdy byłaś mała to wbiegłaś w gówno krów?-zapytałam po czym wybuchnęłam śmiechem
-Ej byłam mała miałam 5 lat,zresztą myślałam,że to było błoto-powiedział niewinnie
-Ty pacz kto tam jest-powiedziała popatrzyłam się w tamtą stronę a tam stała.....Amber 
-Aww Niki jak tam babcia-zapytała się uśmiechając wrednie
-Odwal.się.od.mojej.babci-warknęłam na co ona się zaśmiała
-Twój śmiech jest jak hamujący pociąg-powiedziałam 
-Masz usta namiętne jak brzeg nocnika.
-Zamknij się gówniaro!-warknęła
-Huhu kogoś uraziłam zaraz się popłaczę...nie czekaj jednak nie-odparłam Laura miała ubaw  i to niezły 
-Pojemnik na plastik aż się prosi, żeby cię do niego wrzucić laleczko
-Gówniara-warknęła i poszła
-Tona tapety na ryju nie znaczy ilości mądrości
Poszłyśmy,cały czas miałam wrażenie,że ktoś nas obserwuje,weszłyśmy na cmentarz.Wyjęłam znicz i dałam na nagrobek babci

 
-Przepraszam babciu-szepnęłam a po moim policzku spłynęła łza jedna samotna łza 
Wyszłyśmy i poszłyśmy do lasku nad jezioro,siedziałyśmy i gadałyśmy.Wyjęłam telefon i zobaczyłam,że jest 19:50 upssss
Zaczęłyśmy iść
-Jesteśmy-powiedziała Laura przytuliłam ją i dałam buziaka w policzek to samo ona zrobiła
-Jestem-powiedziałam i przytuliłam się do Liama 
-To dobrze-uśmiechnął się do mnie co odwzajemniłam ściągnęłam buty i poszłam do kuchni gdzie był Harry z Louisem,między nimi coś jest ja to wiem,no ale przecież nie jestem z Harrym.....i nigdy nie będę jest dla mnie obcą osobą......
I tu pojawił się Luke,no tak warto dodać,że on mnie wspierał i wgl
------------------------------------------
Jestem z rozdziałem 15 w poniedziałek dodam to co pisałam wyżej.Proszę czytajcie notki! <3 
KOCHAM WAS KOMENTUJCIE
:****


Laura Jonas ma 14 lat-będzie chodzić do tej samej klasy i szkoły co Niki.

PRZEPRASZAM ZA BŁĘDY.......